حقی که سفر آدم رو خسته می کنه ...

وقتی به مقصد و هدف می رسی دوست داری در اسرع وقت و در بیش ترین زمان توی یک جای امن و گرم و نرم بخوابی و به هیچ چیز 

فکر نکنی !

بعدش هم یک caffeبزنی تو رگ مثل این 

میلان شهر واقعا زیبایی هست توی این 1 ماه اقامت هنوز نتونستم رازهاش رو کشف کنم ،

زیبا ترین قسمتش که یک روزفقط  3 ساعت وقت کردم برم جنگل زیباش بود 

جنگل بکری که عالی بود ...

جنگلی که من رو به وطن برد و غرق تمدن اونجا کرد جنگل خاص با حیوانات خاصی که به وفور توش قابل مشاهده هستن ،

مثل آهوی های ناز و خوشگل که جلوی چشمات رژه می رن چیزی که کمترتوی ایران دیدم ،

خلاصه این روزا روزهای تکرار نشدنی برای من هست ،

در کنار مردمی که بهم احترام می زارن و به روی هم می خندن 

به روزهایی که در آرزوش بودم و رسید در رشته ای که عاشقشم و دانشگاهی که تکه کنار اساتید خوب و 

مهربون ...

اینجا برای نمره نمی دو ان فقط برای یادگیری خوب می دونن وظیفشون سنگینه

خلاصه شاید غربت و این حرفا باشه اما من تو ایران غربت بیشتری رو حس می کردم تا اینجا 

شاید بگید داره ظاهر نمایی می کنه اما برای من فعلا باطن آروم آورده 

خدایا ممنون ....

روزهاتون پر از روزهای رسیدن